چهاردهم فوریه سال ۲۰۰۵ساعتی پس از انفجار بیش از یک تُن تی.ان.تی در مرکز بیروت که به کشته شدن رفیق حریری، نخست‌وزیر اسبق لبنان و هیئت همراهش انجامید جشن و سرور و پخش شیرینی ضاحیه جنوبی بیروت (منطقه استقرار حزب الله و شیعیان هوادارش) را فرا گرفت.
همان شب شرکت کنندگان در مراسم سوگواری دهه محرم در سفارت جمهوری اسلامی نیز این واقعه را به یکدیگر تبریک می گفتند!.
حالا بیش از پنج سال گذشته از آن روزها و دادگاه بین المللی ترور رفیق حریری و همراهانش از شواهد دخالت حزب الله در این ترور سخن می گویند همان طور که پس از پنج سال حزب الله می گوید که این ترور کار اسرائیل بوده و حسن نصرالله بارها او را شهید خوانده است.
محمود احمدی نژاد به لبنان رفته و از نخست وزیر فقید لبنان یاد می کند اما هنگامی که نام فرزندش "سعد حریری" که اینک رئیس دولت لبنان است را به زبان می آورد استقبال کنندگان احمدی نژاد این نام را هو می کنند بخلاف وقتی که از نبیه بری رئیس پارلمان نام می برد و سوت و کف فضا را پر می کند.
نه در اینکه سعد حریری منتخب اکثریت لبنانی ها برای ریاست دولت است تردیدی وجود دارد و نه آنها که نامش را به سخره می گیرند و هو می کنند از خارج لبنان آمده اند.
همه چیز روشن به نظر می رسد؛ استقبال کنندگان احمدی نژاد اکثریتی نیستند که برای سعد حریری به عنوان نخست وزیر منتخب احترام قائلند؛ آنها اکثریت شیعیانی هستند که یک هجدهم طوائف لبنان و بخشی از یک سوم جمعیت موجود در این کشور را تشکیل می دهند.
آنجا که مردم جمع شده اند "مدینة الریاضیة" نیست؛ همان استادیوم پرشکوهی نیست که در قلب پایتخت لبنان، خاتمی را در سال 2003 در آغوش گرفت؛ اینجا که او برای مردم سخن می گوید استادیومی کوچک به نام "ملعب الرایة" در قلب محله حزب الله نشین جاموس در حومه جنوبی بیروت است.
تلاش احمدی نژاد برای تجلیل از حریری و تلاش سید حسن نصرالله برای شهید خواندن او، بانگ دیر هنگام است.
امروز بسیاری از لبنانی ها باور ندارند حزبی را که وقتی با رقبایش به اختلاف رسید در هفت می سال 2008 با شعار حفظ سلاح مقاومت، دست به تلاشي مسلحانه براي سرنگوني دولت زد و با حمله به خيابانها، موسسات، به تعطيلي کشاندن فرودگاه و بستن راههاي ارتباطي و به آتش کشيدن ساختمان روزنامه، راديو و تلويزيون "المستقبل" ارگان فراکسيون اکثريت، اسلحه‌ي مقاومت در برابر دشمن خارجي را به روي رقيب سياسي داخلي نشانه گرفت و پيش‌بيني تحليلگران از سالها پيش مبني بر خطرات مهار نشدن سلاح حزب‌الله، به واقعيت پيوست.
این در حالی است دبير کل حزب‌الله، روزگاري در پاسخ به اعتراض نسبت به "سرازير شدن سلاح از ايران"، به مردم لبنان و رقيبان سياسي‌اش وعده داده بود که سلاح مقاومت تنها در مقابل اسرائيل و براي آزادسازي سرزمينهاي اشغالي به کار گرفته خواهد شد.
مشکل مشترک دبیر کل حزب الله لبنان و رئیس دولت ایران "فقدان صداقت" است و این مانورها و خطبه ها و خطابه ها به کار بازگرداندن اعتماد رفته نمی آید.
همان شب شرکت کنندگان در مراسم سوگواری دهه محرم در سفارت جمهوری اسلامی نیز این واقعه را به یکدیگر تبریک می گفتند!.
حالا بیش از پنج سال گذشته از آن روزها و دادگاه بین المللی ترور رفیق حریری و همراهانش از شواهد دخالت حزب الله در این ترور سخن می گویند همان طور که پس از پنج سال حزب الله می گوید که این ترور کار اسرائیل بوده و حسن نصرالله بارها او را شهید خوانده است.
محمود احمدی نژاد به لبنان رفته و از نخست وزیر فقید لبنان یاد می کند اما هنگامی که نام فرزندش "سعد حریری" که اینک رئیس دولت لبنان است را به زبان می آورد استقبال کنندگان احمدی نژاد این نام را هو می کنند بخلاف وقتی که از نبیه بری رئیس پارلمان نام می برد و سوت و کف فضا را پر می کند.
نه در اینکه سعد حریری منتخب اکثریت لبنانی ها برای ریاست دولت است تردیدی وجود دارد و نه آنها که نامش را به سخره می گیرند و هو می کنند از خارج لبنان آمده اند.
همه چیز روشن به نظر می رسد؛ استقبال کنندگان احمدی نژاد اکثریتی نیستند که برای سعد حریری به عنوان نخست وزیر منتخب احترام قائلند؛ آنها اکثریت شیعیانی هستند که یک هجدهم طوائف لبنان و بخشی از یک سوم جمعیت موجود در این کشور را تشکیل می دهند.
آنجا که مردم جمع شده اند "مدینة الریاضیة" نیست؛ همان استادیوم پرشکوهی نیست که در قلب پایتخت لبنان، خاتمی را در سال 2003 در آغوش گرفت؛ اینجا که او برای مردم سخن می گوید استادیومی کوچک به نام "ملعب الرایة" در قلب محله حزب الله نشین جاموس در حومه جنوبی بیروت است.
حالا سالها گذشته از فوریه 2005 و همان جریانی که رفیق حریری را همدست صهیونیست ها می خواند و هوادارانش ترور او را جشن گرفتند امروز متهمان دادگاه بین المللی هستند.
تلاش احمدی نژاد برای تجلیل از حریری و تلاش سید حسن نصرالله برای شهید خواندن او، بانگ دیر هنگام است.
امروز بسیاری از لبنانی ها باور ندارند حزبی را که وقتی با رقبایش به اختلاف رسید در هفت می سال 2008 با شعار حفظ سلاح مقاومت، دست به تلاشي مسلحانه براي سرنگوني دولت زد و با حمله به خيابانها، موسسات، به تعطيلي کشاندن فرودگاه و بستن راههاي ارتباطي و به آتش کشيدن ساختمان روزنامه، راديو و تلويزيون "المستقبل" ارگان فراکسيون اکثريت، اسلحه‌ي مقاومت در برابر دشمن خارجي را به روي رقيب سياسي داخلي نشانه گرفت و پيش‌بيني تحليلگران از سالها پيش مبني بر خطرات مهار نشدن سلاح حزب‌الله، به واقعيت پيوست.
این در حالی است دبير کل حزب‌الله، روزگاري در پاسخ به اعتراض نسبت به "سرازير شدن سلاح از ايران"، به مردم لبنان و رقيبان سياسي‌اش وعده داده بود که سلاح مقاومت تنها در مقابل اسرائيل و براي آزادسازي سرزمينهاي اشغالي به کار گرفته خواهد شد.
مشکل مشترک دبیر کل حزب الله لبنان و رئیس دولت ایران "فقدان صداقت" است و این مانورها و خطبه ها و خطابه ها به کار بازگرداندن اعتماد رفته نمی آید.
0 نظرات:
ارسال یک نظر